تفال به حافظ امروز چهارشنبه 18 آبان ماه 1401 - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

ای که در کوی خرابات مقامی داری

جم وقت خودی ار دست به جامی داری

ای که با زلف و رخ یار گذاری شب و روز

فرصتت باد که خوش صبحی و شامی داری

ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند

گر از آن یار سفرکرده پیامی داری

خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست، ولی

بر کنار چمنش وه که چه دامی داری

بوی جان از لب خندان قدح می شنوم

بشنو ای خواجه اگر زان که مشامی داری.

چون به هنگام وفا هیچ ثباتیت نبود

می کنم شکر که بر جور دوامی داری

نام نیک ار طلبد از تو غریبی چه گردد

تویی امروز در این شهر که نامی داری

بس دعای سحرت مونس جان خواهد بود

تو که، چون حافظ شبخیز غلامی داری

تفسیر عرفانی:

هر آن کس که بتواند به جرعه یی از جام معرفت دوست دست یابد، به منتهای آرزویش دست خواهد یافت و به جاودانگی خواهد رسید.

تعبیر غزل:

امید داشتن به خیالاتی که در سر می پرورانی، کاری بی فایده است، چون اصلا نمی توان انتظار داشت واقعیات زندگی طبق تخیل ما پیش بروند. گاهی حتی نمی تـوان احتمال به واقیت پبوستن این خیال ها را هم داد چه رسد به این که آن ها در عالم واقعیت تحقق پیدا نمایند. پس باید با عقل و تفکر عمل کرد.