دریاچه قره چای: آلوده ترین نقطه روی زمین - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، دریاچه قره چای به اسم آلوده ترین مکان روی زمین اعلام شده است. در این مقاله ما واقعیت ها را آنالیز خواهیم کرد و درمی یابیم که چه چیزی این آلودگی را در دریاچه قره چای ایجاد نموده است.

مترجم: حمید وثیق زاده انصاری

منبع:راسخون

دریاچه قره چای به اسم آلوده ترین مکان روی زمین اعلام شده است. در این مقاله ما واقعیت ها را آنالیز خواهیم کرد و درمی یابیم که چه چیزی این آلودگی را در دریاچه قره چای ایجاد نموده است.

آیا می دانید؟

ویژگی های دریاچه قره چای در آخرین الهام، در پنجمین رمان از سری نیروهای سیگمای جیمز رولینز آورده شده است.

فاجعه چرنوبیل یک حادثه هسته ای بود که جهان را شوکه کرد. با این که آن شوم بود ولی شاید آن بدترین حماقت هسته ای اتحادیه جماهیر شوروی نباشد.

متأسفانه، آن لقب باید به دریاچه قره چای، یک بدنه آبی که به شدت با پس ماندهای هسته ای آلوده شده است داده گردد که در سال 1990، دانشمندان دریافتند که سپری کردن فقط یک ساعت در حوضچه های آن برای پر کردن بدن انسان با دز کشنده و مهلک تشعشع کافی است.

در بندهای زیر، ما به دقت به تاریخ نگاهی خواهیم انداخت و در خصوص زنجیره ای از اتفاقات که این دریاچه آرام و صاف را خیلی مضر ساخته است، یاد خواهیم گرفت.

موقعیت دریاچه قره چای

رآکتور مایاک :

بمباران هیروشیما و ناکازاکی به وسیله آمریکا، از لحاظ اتمی چربید و امروزه، روسیه در مسابقه دیوانه واری برای رسیدن به فزونی هسته ای نسبت به آمریکا است. در دهه 1940 درست بعد از جنگ جهانی دوم، اتحادیه جماهیر شوروی یک شهر سری به نام چلیابینسک - 40 در اورال جنوبی با هدف استخراج و حفر معدن اورانیوم - 238 از تپه های اطراف تأسیس کرد.

بین سال های 1945 تا 1948، روسیه بدون معطلی رآکتور مایاک را در این منطقه ساخت تا اورانیوم را به پلوتونیوم مخصوص تسلیحات تبدیل کند که می توانست به محل های ساخت بمب منتقل گردد. این پروژه بالاترین سطح اولویت را به خود اختصاص داد و کمترین یا هیچ ملاحظه ای به امنیت کارگران نیروگاه و یا تأثیرات آشغال دان زباله های هسته ای در محیط اطراف داده نشد. مقادیر انبوهی از زباله های هسته ای که به وسیله نیروگاه فراوری می شد به درون رودخانه نزدیک به نام تچا در مجاورت دریاچه قیزیل تاش سرازیر شد. رودخانه تچا، در حدود آب 39 شهر و روستای دور از پایین رودخانه و نیروگاه مایاک را تأمین می کرد.

وجود رآکتور مایاک به اسم یک راز به وسیله اتحادیه جماهیر شوروی تا سال 1990 حفظ شد. آن وقتی معلوم شد که رئیس جمهور روسیه بوریس یلتسین یک تصویب نامه را در سال 1992 امضا کرد و منطقه را برای دانشمندان غربی باز کرد تا تأثیرات مایاک بر محیط اطراف خودش معلوم گردد.

چرا دریاچه قره چای بسیار آلوده است؟

رآکتور مایاک به سرازیر کردن زباله های هسته ای به درون رودخانه تچا ادامه داد و در نتیجه مردمی را که در پایین رودخانه ساکن بودند، مسموم کرد. پایان، تقریباً سه سال بعد، اتحادیه جماهیر شوروی تصمیم گرفت تا دانشمندانی به محل بفرستد تا معلوم نمایند که آیا رادیو اکتیویته در منطقه تحت کنترل است یا نه.

میزان و حد معمول و نرمال تشعشع گاما در منطقه سالانه 21ر0 رونتگن بود. اما وقتی این دانشمندان آب تچا را آزمایش کردند کشف کردند که آن رودخانه سالانه در حال انتشار دز کشنده 5 رونتگن است! مسئولان روسی بدون معطلی جلوی راه تچا سد بستند و هزاران روستایی ساکن پایین رودخانه را منتقل کردند. آنها هم چنین تصمیم گرفتند که مکان جدیدی برای دفن زباله های هسته ای پیدا نمایند در نتیجه دریاچه قره چای به اسم نامزد ایده آل انتخاب شد.

قره چای بسیار نزدیک به رآکتور واقع شده بود. آن تنها با یک رودخانه تغذیه می شد و هیچ خروجی سطحی نداشت. بنابراین، چنین نتیجه شد که آن به آسانی می تواند زباله های هسته ای را به دام بیاندازد و از انتشار آن به منطقه ها اطراف جلوگیری کند.

در حدود 40 سال، دریاچه قره چای به اسم مخزن اصلی زباله برای رآکتور مایاک عمل می کرد. اتحادیه جماهیر شوروی حتی تا سال 1990 وجود چنین زمین آشغال دانی را تصدیق ننموده بود.

انتشار آلودگی :

در زمان اوج عملیاتش، رآکتور مایاک 200.000 بار بیشتر از حدود پذیرفته شده و نرمال زباله رادیو اکتیو به درون دریاچه وارد می کرد و آن را تا سطوح شدیداً خطرناکی آلوده نموده بود. آزمایش ها آشکار کرد که اگر چه هیچ خروجی سطحی قابل رویت وجود ندارد اما آب آلوده دریاچه واقعاً به درون آب زیر زمینی نفوذ می نماید و به درون باتلاق کنار آن یعنی آسان اوف وارد می گردد.

بعدها در سال 1967، یک خشک سالی مهم در منطقه باعث شد که دریاچه خشک گردد و رسوب رادیو اکتیو در کف خود را در معرض قرار دهد. اینها متعاقباً به وسیله بادها حمل شدند و در منطقه ای در حدود 900 مایل مربع پخش شدند جایی که به طور تقریبی نیم میلیون نفر در آن زندگی می کردند.

نتایج سلامتی :

عملیات رآکتور مایاک به مدت دهه ها یک راز شدیداً حفاظت شده بود. پایان زمانی که اتحادیه جماهیر شوروی وجود آن را تصدیق کرد، در منطقه چلیابینسک در حدود 21 % افزایش در سرطان، 25 % افزایش در نقص های تولد و 41 % افزایش در سرطان خون دیده شد.

نزدیک به 65% ساکنین روستاها که به رودخانه تچا وابسته بودند دچار بیماری های تشعشعی شده بودند. اما، پزشکان دستور داشتند که تشعشع را در تشخیص های خود ذکر ننمایند و به جای آن ناچار شدند که آن را بیماری خاص بنامند.

شرایط اخیر :

ریختن زباله های هسته ای به درون تچا در انتشار آلودگی رادیو اکتیو سهم دارد. این مشکل بعداً با نشت آب رادیو اکتیو به وسیله جریان آب زیر زمینی بدتر شد و با بخار در سال 1957 و خشک سالی در سال 1967 مشکل دو چندان شد. در نتیجه، منطقه ها بزرگی از چلیابینسک در حال حاضر غیر قابل سکونت به جای مانده اند.

آنالیز های متعدد که در طول سالها انجام شد برآورد کرد که در حدود یک میلیارد بشکه آب زیر زمینی آلوده شده اند و گفته می گردد که نزدیک به 5 مگا کوری رادیو نوکلید به بدن مردم محلی به وسیله مواد کاشته شده در خانه شان وارد شده است.

خود دریاچه واقعی قره چای در حال حاضر سالانه نزدیک به 600 رونتگن پرتو منتشر می نماید. این برای کشتن یک انسان، بیشتر از حد کافی است. منطقه بسیار ناپایدار است و اگر یکی از سدها بشکند، آب رادیو اکتیو از رودخانه تچا می تواند به درون باتلاق آسان اوف بریزد. سپس آن می تواند وارد رودخانه اوبی گردد و به درون دریای آرکتیک جاری گردد که در آن جریان های آب در حدود 120 میلیون کوری رادیو اکتیو به آتلانتیک حمل خواهند کرد.

از سال 1978، دولت روسیه روی تمیز کردن این دریاچه کار می نماید. از سال 1978 تا 1986، دریاچه قره چای تقریباً با 10.000 بلوک بتونی توخالی پر شده است تا از تغییر رسوبات آن جلوگیری گردد. در سال 2003، گواهینامه فعالیت نیروگاه مایاک به دلیل تخلیه زباله به درون آب آزاد و باز باطل شد.

منبع: راسخون