پمپ کاشتنی، داروهای شیمی درمانی را مستقیماً به تومورهای مغزی می رساند! - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، محققان دانشگاه کلمبیا و پرزبیتریان نیویورک یک پمپ قابل کاشت ابداع نموده اند که می تواند داروهای شیمی درمانی را به طور مداوم مستقیماً به مغز برساند تا با سرطان که به سختی قابل درمان است مبارزه کند. در یک کارآزمایی فاز 1b، بیماران توانستند در حین انجام فعالیت های روزانه خود تحت درمان قرار گیرند.

رگ های خونی که مغز را تغذیه می نمایند، مولکول ها را به صورت بسیار انتخابی به سلول های مغز می رسانند. با اینکه این سد خونی-مغزی برای دور نگه داشتن میکروب ها و مواد خارجی از مغز مهم است، متأسفانه بیشتر داروها نیز دور نگه داشته می شوند. این شامل داروهای شیمی درمانی برای سرطان مغز است که به صورت خوراکی یا داخل وریدی تجویز می گردد، که فقط در غلظت های پایین به مغز نفوذ می نماید.

دور زدن این مانع یکی از حوزه های کلیدی تحقیق است، دانشمندان کوشش نموده اند برای باز کردن موقت آن از نانوذرات مغناطیسی یا پالس های اولتراسوند یا حامل های دارویی نو که می توانند از سد دفاعی عبور نمایند، استفاده نمایند.

برای مطالعه نو، تیم یک سیستم پمپ قابل کاشت را آزمایش کردند که می تواند داروهای شیمی درمانی را مستقیماً به مغز برساند. ابتدا یک پمپ کوچک به وسیله جراحی در شکم بیمار کاشته می گردد، سپس یک کاتتر نازک و قابل انعطاف زیر پوست به قسمتی از مغز که تومور در آن واقع شده است وارد می گردد.

ایده این است که این پمپ می تواند ارسال داروها را کم و بیش به طور نامحدود ادامه دهد. می توان آن را به صورت بی سیم روشن یا خاموش کرد و در صورت احتیاج با یک سوزن دوباره پر کرد. ماهیت درمان بعلاوه به این معنی است که بیماران می توانند آن را در حالی که روز خود را به طور معمول انجام می دهند، دریافت نمایند، حتی از روشن یا خاموش بودن پمپ مطلع نباشند.

جفری بروس، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: اگر دارو را خیلی آهسته، به معنای واقعی کلمه با چند قطره در ساعت پمپاژ کنید، به بافت مغز نفوذ می نماید.

غلظت دارویی که به مغز می رسد 1000 برابر بیشتر از هر چیزی است که محتمل است به وسیله وریدی یا خوراکی دریافت گردد. پمپ می تواند برای مدت طولانی در محل بماند، بنابراین می توانیم دوزهای بالاتری از شیمی درمانی را مستقیماً به مغز بدون ایجاد عوارض جانبی که با شیمی درمانی خوراکی یا داخل وریدی ایجاد می کنیم، انجام دهیم.

در این کارآزمایی، پنج بیمار مبتلا به گلیوبلاستوما عودنماینده، ایمپلنت های پمپی را دریافت کردند که داروی شیمی درمانی توپوتکان و بعلاوه یک عامل ردیابی به نام گادولینیوم را وارد بافت مفی می کرد تا دانشمندان بتوانند غلظت و توزیع دارو را مقدار گیری نمایند. به بیماران چهار درمان یک هفته ای متوالی داده شد که پمپ ها به مدت دو روز روشن و به مدت پنج روز خاموش بودند.

اسکن های MRI که در روزهای پس از درمان گرفته شد نشان داد که داروی شیمی درمانی با موفقیت تومور و ناحیه اطراف را اشباع می نماید. بیوپسی های پس از درمان نشان داد که تعداد سلول های تومور فعال به طور قابل توجهی کاهش یافته است، بدون اینکه بر بافت سالم مغز تأثیر بگذارد. و مهمتر از همه، هیچ بیمار عوارض عصبی جدی را تجربه نکرد.

هر چند این آزمایش امیدوارنماینده بوده است، محققان می گوید که تعداد بیمارانی که تا به امروز آزمایش شده اند برای نشان دادن مزایای بقا بسیار کم است، اما کارآزمایی های آینده بیشتر مورد آنالیز قرار خواهند گرفت، از جمله آزمایش بر روی بیماران در مراحل اولیه بیماری.

این تحقیق در مجله Lancet Oncology منتشر شده است.