با آداب و رسوم ایتالیایی ها آشنا شوید - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، حدود 96 درصد از جمعیت ایتالیا را خود ایتالیایی ها تشکیل می دهند اما قومیت های دیگری هم در این کشور زندگی می کنند. عرب های آفریقای شمالی، آلبانیایی ها، اتریشی ها، آلمانی ها و اقلیت های قومی دیگر باقی جمعیت این کشور را تشکیل می دهند.

کشورهای هم مرز با ایتالیا؛ فرانسه، سوئیس، اتریش و اسلوانی هستند و هر کدام به نوعی با این سرزمین در تعامل فرهنگی بوده اند. اگر مسافر تور ایتالیا یا فقط دوست دار این کشور هستید، بهتر است این اطلاعات را درباره کشور چکمه پوش اروپا بدانید.

زبان ایتالیا

زبان رسمی این کشور ایتالیایی است که زبان مادری حدود 93 درصد مردم محسوب می شود. تعدادی گویش ایتالیایی در کشور وجود دارد که از این میان می توان به ساردینی، فریولیایی، نِئاپولیتن، سیسیلی، لیگوریَن، ونیزی و کالابْرین اشاره کرد. در شهر میلان نیز مردم به گویش میلانی صحبت می کنند. سایر زبان هایی که توسط بومیان کشور صحبت می شود؛ کاتالونیایی، یونانی، آلمانی، فرانسوی، کرواتی و اسلونیایی است.

زندگی خانوادگی در ایتالیا

خانواده یکی از مهم ترین ارزش ها در فرهنگ ایتالیایی به شمار می رود. یک پارچگی و وحدت این ملت بر خلاف طرز تفکر غربی، بر پایه و اساس خانواده گسترش یافته است. ایتالیایی ها دورهمی های خانوادگی زیادی دارند و از کنار خویشان خود بودن، لذت می برند. آنها فرزندان خود را تشویق می کنند تا در دوران بزرگسالی و پس از ازدواج نیز رابطه نزدیک خود با خانواده را حفظ کرده و خانواده آینده خود را نیز به این شبکه اضافه کنند. مذهب اصلی در کشور ایتالیا کاتولیسیسم است. این امر با توجه به قرار داشتن شهر واتیکان در قلب رم که قطب کلیسای کاتولیک جهان و اقامتگاه پاپ به حساب می آید، چیز دور از انتظاری نیست. کاتولیک ها بیش از 90 درصد جمعیت را تشکیل داده و 10 درصد دیگر از پروتستان ها، یهودیان و جامعه رو به رشد مسلمانان مهاجر تشکیل می شود.

هنر و معماری در ایتالیا

ایتالیا محل تولد تعدادی از سبک های معماری در جهان مانند؛ سبک کلاسیک رومی، سبک باروک و نئوکلاسیک بوده است. این کشور برخی از معروف ترین سازه های تاریخی جهان مانند کولوسئوم و برج پیزا را در خود جا داده و سالانه جمعیت زیادی را به سمت خود جذب می کند. در فلورانس ، ونیز و رم، موزه های متعددی وجود دارد اما هنر را می توان در کلیساها و ساختمان های عمومی نیز مشاهده کرد. شاید یکی از مهم ترین این آثار؛ نقاشی سقف نمازخانه سیستین در واتیکان باشد. این اثر توسط هنرمند شهیر؛ میکل آنژ در بین سال های 1508 تا 1512 خلق شد. ایتالیا مهد اُپرا و برخی از معروف ترین نمونه های آن نیز به شمار می رود.

اپراهایی مانند Aida و La Traviata اثر جوزپه وردی به زبان ایتالیایی نوشته شده و هنوز هم به زبان اصلی در این کشور اجرا می شوند. خواننده ایتالیایی؛ پاواروتی طی فعالیت های خود، اپرا را برای عموم مردم قابل دسترس تر کرد. تعدادی خانه مد و فشن جهانی مانند آرمانی، گوچی، بنتون، ورساچه و پرادا نیز در ایتالیا به جهان آمدند.

آشپزی ایتالیایی

آشپزی ایتالیا فرهنگ غذای جهان را تحت تأثیر قرار داده و به عقیده بسکمک گونه ای از هنر محسوب می شود. پنیر و پاستا بخش مهمی از غذاهای این سرزمین را تشکیل می دهند. پاستاها در شکل ها، طول ها و عرض های مختلفی تهیه می شوند که از این بین می توان به پنه، اسپاگتی، فوسیلی، لازانیا و لینگوئینی اشاره کرد. برای ایتالیایی ها غذا تنها وسیله ای برای زنده ماندن نیست؛ غذا خود زندگی است. دورهمی های خانوادگی معمولاً حول محور غذا می چرخند. هیچ دو منطقه ای از ایتالیا غذاهای مشابه نمی خورند. هر منطقه محور اختصاصی خود را در غذای ایتالیایی دارد. برای مثال، بسکمک از غذاهایی مانند اسپاگتی و پیتزا که عموم مردم به عنوان غذای ایتالیایی می شناسند، در ایتالیای مرکزی متولد شده اند. در شمال این کشور ماهی، سیب زمینی ها، برنج، سوسیس ها و گونه های متنوعی از پنیر بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. در جنوب ایتالیا بیشتر غذاها حاوی گوجه فرنگی تازه یا سس آن بوده و فلفل، زیتون، روغن زیتون، سیر، بادمجان و پنیر ریکوتا از سایر مواد مورد استفاده رایج هستند.

کسب و کار در ایتالیا

ایتالیایی ها بیشتر به خاطر فرهنگ خانواده محورشان شناخته می شوند. بسکمک از ایتالیایی ها جذب کسب و کار خانوادگی خود می شوند. بسکمک از شرکت های بزرگ تر مانند فیات یا بنتون هنوز هم توسط خانواده ها اداره می شوند.

ملاقات های کاری ایتالیایی نسبت به کشورهایی چون آلمان و روسیه کمتر رسمی است. ساختار خانوادگی کسب و کارها سبب بروز اندکی هرج و مرج می شود اما در عوض به پویایی معاملات کمک می کند. اهالی بیزنس در ایتالیا نسبت به اطلاعاتی که توسط یک خارجی فراهم شده با احتیاط رفتار می کنند. آنها با کسانی که می شناسند، تبادلات و معاملات شفاهی را ترجیح می دهند.

تعطیلات رسمی ایتالیا

ایتالیایی ها بیشتر عید های مسیحی شامل کریسمس و عید پاک را جشن می گیرند. در روز پاسکوئِتا که دوشنبه بعد از عید پاک است، خانواده ها به پیک نیک رفته و آغاز بهار را جشن می گیرند. روز اول نوامبر یک تعطیلی رسمی مذهبی بوده و به روز قدیسین شناخته می شود. در این روز اغلب مردم آرامگاه رفتگان خود را با دسته های گل تزئین می کنند. در بسکمک از شهرهای کوچک، مردم قدیس حامی شهر را در روزی مشخص گرامی می دارند. برای مثال در روز 19 سپتامبر جشنی برای سن جِنارو حامی شهر ناپولی برگزار می شود. جشن ظهور و تجلی مسیح در 6 ژانویه بسیار شبیه به کریسمس است. طبق افسانه ها در این روز پیرزنی سوار بر جارو به نام بِلفانا برای بچه ها هدیه می آورد. 25 آوریل نیز روز آزادی این کشور در سال 1945 و پایان جنگ جهانی دوم در ایتالیا است.

نکاتی جالب توجه درباره فرهنگ ایتالیا

• نام ایتالیا از کلمه ای به معنی سرزمین گاوها می آید. احتمالاً این نام از گاوی که نماد قبایل جنوب این کشور بوده برگرفته شده است.
• ایتالیایی ها ادعا می کنند آنها بودند که به سایر قسمت های اروپا آشپزی را یاد دادند. این کشور بستنی، قهوه و پای میوه را به جهان معرفی کرد. اولین کتاب آشپزی ایتالیایی در سال 1474 نوشته شده است.
• گرگ نماد شهر رم و به نوعی نماد ایتالیا محسوب می شود.
• زمانی که مک دونالد اولین شعبه خود در رم را در سال 1986 باز کرد، علاقه مندان آشپزی ایتالیایی به صورت رایگان در بیرون رستوران اسپاگتی به مردم می دادند تا میراث آشپزی خود را از یاد نبرند.
• زادگاه پنیر پارمزان در حوالی پارما است. سایر پنیرهای معروفی چون موتزارلا، گورگونزولا و ریکوتا نیز در این کشور ساخته شدند.
• خالق شخصیت داستانی پینوکیو؛ کارلو کولودی ایتالیایی بود.
• محبوب ترین ورزش ایتالیایی ها فوتبال است. تیم ملی این کشور تا کنون 4 بار برنده جام جهانی شده است.
• ایتالیا یکی از پیشتازان صنعت مد به شمار می رود. همچنین ماشین های اسپرتی مانند فراری، لامبورگینی و مازراتی از دیگر ارمغان های ایتالیا برای جهان هستند.
• بسکمک از افراد مجرد ایتالیا حتی تا سن 40 سالگی و با وجود داشتن شغل و استقلال، با خانواده خود زندگی می کنند.
• زبان رسمی موسیقی، ایتالیایی است و تقریباً تمام اصطلاحات آن از این زبان گرفته شده اند.
• دندان و انگشتان گالیله؛ دانشمند ایتالیایی، در فلورانس ایتالیا به نمایش گذاشته شده است. این اعضا را در مراسم تدفینی که 95 سال بعد از مرگ وی در سال 1642 برگزار شد، از جسد او جدا کردند.