زلاتان زمان بازنشستگی اش را گفت - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، ستاره سوئدی تیم فوتبال میلان به شیوه خاص خودش گفت که چه زمانی کفش هایش را آویزان خواهد نمود.

به گزارش مقاله های علمی، زلاتان ابراهیموویچ با وجود 40 ساله شدن فعلاً قصد خداحافظی با جهانی فوتبال را ندارد، اما او برای آن دسته از کسانی که منتظر شنیدن خبر بازنشستگی اش هستند زمانی را معین کرد.

ستاره حرفه ای سوئدی که هنوز هم آمار گل هایش از بسیاری از مهاجمان جوان تر از خودش بهتر است، در فصل جاری 18 بار برای میلان به میدان رفته و در آنها هشت گل زده و دو پاس گل داده است تا ثابت کند که در داخل و خارج از میدان همچنان مهره ای کارآمد است. این در شرایطی است که او در این فصل هم مدت زیادی درگیر دست و پنجه نرم کردن با مصدومیت تاندون آشیل و زانو بوده است که از حضور در چندین بازی محرومش کرد.

ایبرا در گفت و گو با سایت اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) ابتدا درباره اینکه چگونه اجازه نداده است موفقیت و معروفیت او را از رگ و ریشه اش جدا کند، گفت: هر اتفاقی که برای من رخ دهد، موفقیت، پول، معروفیت، هر چیزی، من همان آدم سابق خواهم بود. عوض نمی شوم. حالا می خواهید مرا دوست داشته باشید یا نه. من به این جهان نیامده ام که مردم را قانع کنم مرا دوست داشته باشند.

زلاتان درباره تجربه حضورش در فصل جاری لیگ قهرمانان اروپا به همراه میلان که در مرحله گروهی آن حذف شد هم گفت: من با احساس فراوان برای میلان بازی می کنم، چون میلان تیمی است که به من شادی داد، به من خیلی چیزها بخشید و فکر می کنم که در میلان بیش از همه تیم های دیگری که برای شان بازی نموده ام، حضور داشته ام. بنابراین برگشتن به لیگ قهرمانان با این تیم در این فصل اتفاقی بسیار خوشایند برای من بود. بعد از یکی دو سال ناکامی برای کسب سهمیه، همه از حضور در لیگ قهرمانان بسیار هیجان زده و راضی بودیم. لیگ قهرمانان تورنمنتی فوق العاده است. من تعدادی از گل های مورد علاقه ام را در این رقابت ها زده ام و فرصت بازی برابر تیم های دارای برترین بازیکنان جهان را داشته ام. احساسم درباره ناکامی برای قهرمانی در این رقابت ها؟ خب اگرچه که قهرمانی در این تورنمنت حیرت انگیز است، اما نبردنش هم مرا به عنوان یک بازیکن تغییر نمی دهد. اگر قهرمان می شدم معنایش این نبود که بازیکنی بهتر از چیزی که هستم می شدم، چون همین الان هم برترین بازیکنم. این ثابت شده است که برترین بازیکنان همه چیز را نمی برند.

ابراهیموویچ در انتها درباره برنامه اش برای بازنشستگی گفت: آینده ام؟ هنوز تصمیمی نگرفته ام. ببینیم چه می گردد. نمی خواهم از بازنشستگی ام پشیمان شوم و با خودم بگویم که چرا وقتی هنوز می توانستم فوتبال بازی کنم بازنشسته شدم. اگر این کار را انجام دهم تا آخر عمرم حسرت خواهم خورد. الان هم می دانم که هنوز می توانم بازی کنم. می خواهم تا جایی که می توانم بازی کنم. اصلاً می خواهم آنقدر بازی کنم تا یکی بهتر از خودم را پیدا کنم. می دانم که یک روز بالاخره باید توقف کنم و آن موقع دیگر آدرنالین فعلی را نخواهم داشت. این مسئله ای است که برای هر فوتبالیستی رخ می دهد، چون وقتی فوتبال بازی می کنید در بدن تان آدرنالین ترشح می گردد، آدرنالینی که در انجام هیچ کار دیگری فراوری نمی گردد. شاید ما هر روز یکسری کارهای تکراری انجام دهیم و من 20 سال است که دارم این فرایند را تکرار می کنم، اما همین کارها هم برای من هیجان آور است.