عکاسانی که تقلب می نمایند در فهرست سیاه داوری قرار می گیرند - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، به گزارش خبرنگار خبرنگاران ، حسین خائف مترجم کتاب اصول داوری عکاسی نوشته تام آنگ در گفت وگو با ایبنا ضمن بیان اینکه در ابتدا حوزه تخصصی خود عکاسی نبوده است مطرح نمود:

من دانش آموخته زبان انگلیسی هستم ولی حدود بیست سال در دانشگاه گیلان عکاسی و فیلم برداری انجام می دادم. در واقع مسئول سمعی بصری دانشگاه گیلان بودم.

خائف در خصوص اینکه خودش تابه حال داوری نموده یا خیر گفت: در دانشگاه یکی دو مرتبه در کنار آقای گلچین که یکی از استادان بزرگ عکاسی در ایران هستند داوری انجام داده ام و چند مرتبه هم به عنوان داور عکاسی انتخاب شده بودم که به علت اینکه در ایران شیوه ای که برای داوری انتخاب می نمایند خیلی نادرست است و بنده قبول ندارم به داوری نرفتم. چون احساس می کردم در داوری ها جانب انصاف و عدالت رعایت نمی گردد.

این مترجم در خصوص محتوای کتاب و اینکه نحوه آموزش داوری در کتاب به چه صورت است، توضیح داد: این کتاب به وسیله یکی از استادان برجسته عکاسی به نام تام آنگ نوشته شده است. او در زمینه عکاسی دیجیتال هم چند کتاب دارد که تصمیم به ترجمه آن ها هم دارم اما هنوز فرصت نشده است. او در کتاب مطرح می نماید که این روش داوری روشی بسیار آکادمیک است.

تام آنگ معتقد است که در روز داوری وقتی قرار است داوران آثار را داوری نمایند نباید پشت سر هم آثار را ببینند و داوری نمایند؛ چون علاوه بر اینکه چشم را خسته می نماید، خلاقیت را از بین می برد. به طور مثال اگر موضوع عکاسی طبیعت بوده باشد و یک داور حدود 400 تا 500 عکس طبیعت را دیده باشد ذوق و خلاقیتش از بین می رود. او مطرح می نماید که در هنگام داوری باید یک بار عکس به وسیله داور دیده گردد سپس داورها 20 یا 50 عکس برتر را انتخاب نمایند و روزی که قرار است داوری نهایی انجام گردد از مجموعه 50 یا 100 عکس نهایی در آرامش عکس برتر را انتخاب نمایند.

وی در خصوص اینکه آیا در ایران به این نحو داوری انجام می گردد گفت: در کشور ما وقتی داوری انجام می گردد به نظر من خیلی عادلانه نیست و بعلاوه برای داوری متخصص دعوت نمی گردد. عکس ها باید امتیازبندی شوند و بعد شرح می دهد که برای داوری باید شخصی در نظر گرفته گردد که هر کدام در همان زمینه تخصص داشته باشند. یعنی اینطور برداشت نگردد که توانایی اعلام نظر در خصوص همه عکس ها را دارند.

بعد اینکه عکس ها امتیازبندی شدند و مثلاً عکاسی به عکس خود چیزی اضافه نموده ولی عکاس دیگری عکسش طبیعی بوده و اغراق در رنگ را نمی بینیم باید امتیاز مثبت بگیرد.

وی اضافه نمود: در خصوص ادیت عکس ها هم این مسئله خیلی جالب است که یک فهرست سیاه وجود دارد به این صورت که عکاسانی که در عکاسی تقلب نموده اند، مثلاً عکس برای شخص دیگری بوده است یا عکس مستندی نداشته اند یا عکس فتوشاپ بوده است یا المانی در عکس می بینیم که در عکس اصلی نبوده است، از شرکت در مسابقه حذف می شوند به طوری که هر سال یا تا دو سال بعد این عکاس حق شرکت در هیچ مسابقه ای را نداشته باشد.

مسئله مهم آخری که این نویسنده مطرح می نماید این است که باید وقتی یک عکسی گرفته می گردد آرشیوی از عکس ها نگه داشته گردد که بعد از اینکه داورها عکس نهایی را انتخاب کردند باید عکس با عکس اصلی مطابقت داده گردد و اگر همه چیز درست باشد در نهایت آن عکس را به عنوان برنده مسابقه انتخاب می نمایند. مسئله بعدی که مطرح می نمایند و سپس اخلاق در داوری هست که نویسنده به شدت به آن معتقد است. در آخر کتاب هم به یه سری عکس ها به صورت رنگی آمده که به همان صورت در ترجمه کتاب آمده است.

کتاب اصول داوری در عکاسی نوشته تام آنگ، ترجمه حسین خائف در پنج فصل با عنوان های اصول عکاسی، مسائل علمی، مفاهیم کلی، مقدار گیری و مدیریت رقابت در 164 صفحه تدوین شده است و از سوی انتشارات بلور راهی بازار نشر شده است.