معرفی ترب سیاه ، سفید و خواص درمانی آن - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، ترب انواع مختلفی دارد پرورشی و وحشی که اشکال، ابعاد و رنگ آنها با توجه به واریته های مختلف متفاوت می باشد. امروزه بیشتر نوع پرورشی آنها کاربرد دارد. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک نوع

نویسنده: صمصام صانعی

ترب انواع مختلفی دارد پرورشی و وحشی که اشکال، ابعاد و رنگ آنها با توجه به واریته های مختلف متفاوت می باشد. امروزه بیشتر نوع پرورشی آنها کاربرد دارد. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک نوع ترب اشاره شده است.

نام علمی:

Raphanus sativus L. var.nigra، نام فرانسه Radis و نام انگلیسی آن Radish می باشد. نام های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، ترب، ترب سیاه، تربز، تربزه، تبز، فُنج، فُجل و فُجل مزروع نامیده شده است.

تیره گیاه:

شب بو Cruciferae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است علفی و یک ساله تا دو ساله به ارتفاع حدود 50 سانتی متر، ساقه گیاه منشعب و دارای برگ هایی پهن، ناصاف، کرکدار و با بریدگی های نامنظم است. گل های آن سفید، زردِ روشن، آبی روشن، صورتی و یا مایل به بنفش، میوه اش خورجین که در آن دانه های ترب به رنگ زرد یا سیاه وجود دارند. ریشه گیاه، غده ای، گرد یا دوکی شکل به قطر حدود 20 سانتی متر یا به ابعاد یک پرتقال و رنگ آن سفید یا سیاه می باشد. در برخی از واریته ها ارتفاع ترب ها به یک متر، قطر آنها به 50 سانتی متر و وزن آنها به 10 تا 15 کیلوگرم هم می رسد.

طبیعت:

از نظر طبیعت بین کارشناسان گیاهان دارویی اختلاف نظر وجود دارد عده ای طبیعت آن را گرم و عده ای دیگر گرم و خشک می دانند.

رویش جغرافیایی:

در اغلب نواحی معتدله کشورها خصوصاً کشورهای آسیایی و ایران کاشته می گردد.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در آن:

مواد نشاسته ای، آب، پروتئین، چربی، انرژی، کربوهیدرات، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، تیامین، رایبوفلاوین، نیاسین و ویتامین های C, B3, B2, B1, A در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

ریشه (ترب)، برگ و تخم

نحوه مصرف:

معمولاً برگ ها را به صورت خام و ترب را بیشتر به صورت رنده شده و یا آب گرفتن از آن استفاده می نمایند. ترب در صورتی که نور مستقیم خورشید به آن نتابد و در جای خنک نگهداری گردد پس از برداشت تا چند ماه قابل استفاده می باشد.

خواص درمانی ترب:

هضم نماینده غذا و دفع نماینده گازهای معده، خارج نماینده سنگ کلیه، مجاری ادراری و سنگ کیسه صفرا و متلاشی نماینده سنگ مثانه، بازنماینده انسداد مجاری تنفسی و ضد انگل های روده ای، تقویت نماینده معده و بادشکن، مسهل و اشتهاآور، کاهنده فشار خون و رفع نماینده یبوست، ضد آسم و مسکن سرفه های مزمن، ضد اسکوربوت و دفع نماینده اختلالات قاعدگی می باشد. ضمناً برای سرماخوردگی، سوء هاضمه، زردی (یرقان)، برونشیت، نقرس و روماتیسم هم مفید است.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون