هرآنچه که باید راجع به طاسی کامل بدانیم - مقاله های علمی

به گزارش مقاله های علمی، طاسی در واقع یک واکنش فیزیولوژیک چند ژنی است که به وسیله هورمون های مردانه در افرادی که دارای استعداد ژنتیک هستند، رخ می دهد که می تواند در هر سنی بعد از بلوغ شروع شده و تا نیمه های عمر به طور کامل شاخص گردد.

طاسی سر چیست؟

در حالت کلی، طاسی به نداشتن مو و یا ریزش و از دست دادن آن در بخش هایی از بدن (به خصوص ناحیه سر) که بطور طبیعی باید مو در آن قسمت ها رشد کند، گفته می گردد.

متاسفانه این عارضه امروزه در بسیاری از کشورهای دنیا، بسیار شایع شده. یکی از رایج ترین انواع طاسی، فرایند مداوم ریزش مو است که در اصطلاح پزشکی به آن آلوپسی آندروژنیک یا طاسی ، با الگوی مردانه گفته می گردد و در مردان بالغ و حتی در بعضی از حیوانات نیز گاهی رخ می دهد. بهتر است پیش از آنکه اقدام به کاشت مو کنیم، از طاسی و عوامل آن بیشتر بدانیم:

معمولا در مراکز و مجامع علمی و پزشکی و تحقیقاتی از این بیماری تحت عنوان آلوپسی (Alopecia) نام برده می گردد.

طاسی دارای انواع گوناگونی است که طاسی با الگوی مردانه و یا زنانه (در اصطلاح پزشکی: آلوپسی آندروژنیک، آلوپسی آندروژنتیک، و آلوپسی آندروژنتیکا که معادل فارسی آنها طاسی وابسته به هورمون مردانه یا کچلی آندروژنیک است) و موارد دیگری را شامل می گردد. از جمله: طاسی منطقه ای آلوپسی آره آتا که شامل از دست دادن منطقه ای مو در بعضی از نواحی سر یا بدن است و بیشتر در زنان شایع است، طاسی کامل آلوپسی توتالیس که به از دست دادن تمامی موی سر به طور کامل گفته می گردد و ریزش مو یا طاسی سرتاسری یا همان آلوپسی یونیورسالیس، که شامل از دست دادن تمام موهای سر و بدن می باشد.1

نشانه های بیماری طاسی کامل

اگر در ناحیه سر و باقی نقاط بدن دچار ریزش مو شده اید ، باید توجه داشته باشید که این عارضه یکی از اصلی ترین نشانه های طاسی کامل است ، نشانه های این بیماری شامل از دست دادن:

موی بدن

ابروها

موی سر

مژه ها

هم چنین در بیماری طاسی کامل ریزش و از دست دادن موی ناحیه تناسلی و موهای درون بینی هم گزارش شده است. این بیماری به جز ریزش و از دست دادن مو نشانه دیگری ندارد. بعضی از افراد هم در نواحی درگیر با این عارضه احساس خارش و سوزش دارند.

بیماری درماتیت آتوپیک (Atopic dermatitis) و ایجاد شدن فرو رفتگی هایی در ناخن (nail pitting) نشانه این نوع خاص از طاسی نیستند. ولی این دو عارضه گاهی به همراه طاسی منطقه ای رخ می دهند. بیماری درماتیت آتوپیک نوعی التهاب پوستی است که در اصطلاح اگزما (eczema) خوانده می گردد.2

عوامل ایجاد نماینده و ریسک فاکتورهای بیماری طاسی کامل

دلیل اصلی بیماری طاسی کامل ناشناخته است. پزشکان معتقدند که فاکتورها و عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به این نوع از ریزش و از دست دادن مو را افزایش دهند.

بیماری طاسی کامل یک بیماری خود ایمنی است. در بیماری های خود ایمنی دستگاه ایمنی بدن به سلول های خود بدن حمله می نمایند. در این نوع از طاسی دستگاه ایمنی بدن فولیکول های مو را با سلول های مهاجم اشتباه می گیرد و در راستای یک مکانیسم دفاعی به آن ها حمله می کند . در نهایت حمله دستگاه ایمنی بدن به فولیکول های مو تحریک نماینده ریزش و از دست دادن مو می گردد.

اینکه چرا بعضی افراد دچار بیماری های خود ایمنی می شوند و بعضی دیگر نه، هنوز به درستی روشن نیست. هم چنین ضروری است به این نکته توجه کنیم که بیماری طاسی کامل در افرادی با سابقه خانوادگی رخ می دهد. اگر این عارضه در سایر افراد خانواده وجود داشته باشد ، احتمالاً این بیماری یک عارضه ژنتیکی باشد.

افراد مبتلا به طاسی منطقه ای بیش تر از سایر افراد در معرض ابتلا به بیماری های خود ایمنی هم چون بیماری های تیروئیدی و پیسی (vitiligo) قرار دارند.

گزارش شده که استرس یک عامل تحریک نماینده برای آغاز بروز علایم طاسی کامل است . با این همه برای اثبات بهتر این فرضیه ضروری است که پژوهش های بیش تر و کامل تری انجام گردد.2

تشخیص بیماری طاسی کامل

بیماری طاسی کامل علایم شاخص و مشخصی دارد، پزشک با آنالیز و مشاهده دقیق الگوی ریزش مو معمولاً به راحتی این بیماری را تشخیص می دهد. این نوع از ریزش مو به آرامی نواحی زیادی از بدن و سر را درگیر می کند.

بعضی اوقات پزشک برای تشخیص درست تر نمونه برداری از کاسه سر را تجویز می کند. در این روش بخشی از پوست کاسه سر برداشته شده و جهت آنالیز های دقیق زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه فرستاده می گردد.

بعلاوه برای آنالیز دقیق تر این عارضه پزشک نمونه خونی فرد را هم مورد آنالیز قرار می دهد. آنالیز نمونه خون در جهت آنالیز سایر عواملی که به ریزش مو منجر می شوند همانند بیماری های تیروئیدی و لوپوس (lupus) انجام می گردد.1

راهکارهای درمانی برای درمان طاسی کامل

متاسفانه هنوز هیچ درمان قطعی برای طاسی کامل کشف نشده است. اغلب درمان های کنونی، متناسب با سن، سابقه پزشکی و شدت ریزش مو انجام می گیرند. اگرچه هیچ درمانی قابل اطمینانی برای طاسی کامل وجود ندارد، اما بعضی داروها که در ادامه ذکر می کنیم، به احتمال بالا برای فرد مبتلا مؤثر هستند:

دی فنیل سیکلوپروپنون (Diphenylcyclopropenone)

یک داروی موضعی که در درمان طاسی کامل در بعضی افراد تأثیر خوبی داشته است.

اسکواریک اسید دی بوتیل استر (Squaric Acid Dibutylester)

از این دارو برای درمان طاسی منطقه ای نیز بهره برده شده است.

داروهای استروئیدی (Steroids)

این دست داروها برای کاهش پاسخ ایمنی بدن و التهاب تجویز می شوند.

سیکلوسپورین (Cyclosporine)

یک داروی سرکوب نماینده دستگاه ایمنی بدن که با یک داروی استروئیدی به نام متیل پردنیزولون ترکیب می گردد.

هدف اصلی در درمان بیماری طاسی کامل، آهسته کردن فرایند ریزش مو و یا توقف آن است. در بعضی موارد می توان موی از دست رفته را دوباره بازیابی کرد. از آن جایی که طاسی کامل یکی از انواع شدید طاسی است، شانس موفقیت در درمان آن هم از نوعی تا نوع دیگر بسیار فرق دارد.

این عارضه به عنوان یک بیماری خود ایمنی شناخته می گردد، لذا پزشک احتمالاً داروهای کورتیکواستروئیدی (corticosteroids) که سرکوب نماینده دستگاه ایمنی بدن هستند را برای فرد تجویز خواهد نمود.

درمان های موضعی هم از جمله دیگر روش های درمانی این بیماری است. بعضی ایمونوتراپی های موضعی (Topical immunotherapies) هم می توانند دستگاه ایمنی را سرکوب نمایند.

دی فنیل سیکلوپروپنون موضعی (Topical diphenylcyclopropenone) یک واکنش آلرژیک را فراوری می نماید تا پاسخ دستگاه ایمنی را برانگیزد. این عمل برای منحرف کردن دستگاه ایمنی بدن از فولیکول های مو صورت می گیرد. هر دو این روش ها به دوباره فعال شدن فولیکول های مو و رشد دوباره موها یاری می نماید.

درمان با نور فرابنفش (ultraviolet light therapy) باعث افزایش جریان خون و فعال شدن فولیکول های مو می گردد، این روش هم روشی دیگر برای درمان طاسی کامل است.

داروی توفاسیتینیب (Tofacitinib) درمانی موثر برای بیماری طاسی کامل به شمار می رود. در واقع این دارو یک نوع داروی آف لیبل (off-label) است که به تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) رسیده و برای درمان روماتیسم مفصلی (rheumatoid arthritis) از آن استفاده می گردد.

داروهای آف لیبل داروهایی هستند که به منظور درمان یک عارضه به تایید سازمان غذا و داروی آمریکا رسیده اند ولی در عین حال برای درمان سایر عوارض هم استفاده می شوند ولی هنوز اثر بخشی آن ها بر روی سایر عوارض به تایید این سازمان نرسیده است. با این همه پزشک مجاز است تا آن را برای درمان بیماران استفاده کند.

اگر درمان جواب دهد، موها بعد از 6 ماه دوباره رشد خواهند کرد. با این همه حتی اگر درمان موفقیت آمیز باشد و موها دوباره رشد نمایند، احتمال ریزش دوباره مو بعد از توقف درمان وجود خواهد داشت. 3

پینوشتها

1.www.suthair.com

2.www.shomanews.com

3.www.drdr.ir

منبع: راسخون